Dysfunkcja aktywacji białka śródbłonka C w ciężkiej sepsie meningokokowej ad

Śródbłonkowa aktywacja koagulacji i szlaku białka C. Koagulacja jest inicjowana przez czynnik tkankowy i inne kompleksy czynników krzepnięcia na powierzchni komórek śródbłonka i monocytów. Aktywowany czynnik X, który jest następnie generowany, wymaga aktywacji kofaktorów V i VIII w celu wytworzenia trombiny, która z kolei tworzy kompleks z trombomoduliną. Aktywacja białka C odbywa się poprzez interakcję między kompleksem trombomodulina-trombina i śródbłonkowym receptorem białka C. Aktywowane białko C, wraz z jego kofaktorem, białkiem S, inaktywuje czynniki V i VIII w celu zapewnienia ujemnego sprzężenia zwrotnego do wytwarzania trombiny. Kompleks obejmuje czynnik tkankowy i czynniki krzepnięcia VII, IX i X; kompleks 2 zawiera czynniki IX i X oraz kofaktor VIII; a kompleks 3 zawiera czynnik X, protrombinę i kofaktor V. Aktywacja białka C wymaga wiązania białka do dwóch receptorów na powierzchni śródbłonka: trombomoduliny i śródbłonkowego receptora białka C.22 Otrzymany kompleks działa jak przełącznik molekularny, który ogranicza aktywność prokoagulacyjną trombiny (Figura 1); kompleks ten ma również wiele właściwości przeciwzapalnych. 22 Postulowaliśmy, że rozerwanie aktywowanego kompleksu białka śródbłonka C jest wczesnym wydarzeniem w rozwoju rozległej zakrzepicy i rozsianego wewnątrznaczyniowego krzepnięcia związanego z ciężką chorobą meningokokową. Aby przetestować tę hipotezę, zbadaliśmy ekspresję trombomoduliny i śródbłonkowego receptora białka C w śródbłonku skóry w próbkach pobranych z biopsji skóry od dzieci z ciężką chorobą meningokokową i powiązaliśmy te odkrycia z wydarzeniami w krążeniu.
Metody
Pacjenci i okazy
Choroba wywołana meningokokami została zdiagnozowana zgodnie z kryteriami klinicznymi i została potwierdzona mikrobiologicznie u dzieci przyjętych do szpitala St. Mary s w Londynie. 19, 28 Badanie to zostało zatwierdzone przez miejscową komisję etyki St. Mary s i było prowadzone między styczniem 1998 r. A listopadem 2000 r. Uzyskano świadomą zgodę rodziców hospitalizowanych dzieci na pobranie próbek klinicznych oraz od zdrowych osób dorosłych i rodziców zdrowych dzieci, które służyły jako grupa kontrolna.
Próbki osocza uzyskano od 83 dzieci z chorobą meningokokową w zapisanych odstępach czasu po pierwszym podaniu antybiotyków pozajelitowych. Średni wiek dzieci wynosił 37 miesięcy (zakres od do 210), a mediana Glasgow Meningococcal Septicemia Prognostic Score wynosiła 12 (zakres, od 5 do 15) w skali od 0 do 15 (wyższe wyniki oznaczają poważniejszą chorobę). 29 Dwóch pacjentów otrzymało leczenie z nieaktywnym koncentratem białka C. Pacjenci zostali zaklasyfikowani zgodnie z kliniczną ciężkością ich choroby skórnej, w następujący sposób: brak blizn lub tylko łagodna choroba, ciężkie blizny (bez chirurgii plastycznej) lub plamici piorunujące (wymagające amputacji lub przeszczepu skóry lub skutkujące śmiercią z powodu ciężkiej choroby ). Kontrolne próbki osocza uzyskano od ośmiu dorosłych i ośmiu zdrowych dzieci przed rutynowym zabiegiem chirurgicznym.
Próbki skóry o średnicy 3 mm uzyskano za pomocą biopsji punktowej od krawędzi zmian plastrowych lub policzkowych u 21 pacjentów z ciężką posocznicą meningokokową (kolejna podgrupa z udziałem 83 dzieci) .30 Mediana wieku tych 21 dzieci wynosiła 41 miesięcy (zakres od do 185)
[więcej w: diagnoza genetyczna, trombocytoza, gastrolog włocławek ]
[przypisy: rosuwastatyna, meningokoki wikipedia, globtrans ]