Te przypisania zostały wykonane na podstawie leczenia, które pacjent otrzymał w badaniu ACTG 302 lub 303; te schematy wybrano tak, aby każdy pacjent otrzymał co najmniej jeden, a jeśli to możliwe, dwa nowe analogi nukleozydów (Figura 1). Pacjenci, którzy otrzymywali stawudynę w poprzednim badaniu ACTG zostali przydzieleni do przyjęcia didanozyny z lamiwudyną; ci, którzy otrzymali zydowudynę plus lamiwudynę, otrzymali didanozynę i stawudynę; ci, którzy otrzymali zydowudynę plus didanozynę zostali przydzieleni do przyjmowania stawudyny z lamiwudyną; ci, którzy otrzymali zydowudynę i zalcytabinę zostali przydzieleni do przyjmowania stawudyny z lamiwudyną; ci, którzy otrzymali zydowudynę z zalcytabiną i lamiwudyną zostali wyznaczeni do przyjęcia didanozyny i stawudyny; a ci, którzy otrzymali zydowudynę plus didanozynę plus lamiwudynę podzielono na dwie grupy, z których jedna została wyznaczona do przyjęcia didanozyny i stawudyny oraz drugiej stawudyny i lamiwudyny. W przypadku pacjentów ważących mniej niż 60 kg, didanozynę podawano w dawce 125 mg dwa razy na dobę i stawudynę w dawce 30 mg dwa razy na dobę. Monitorowanie i rejestracja
Przeprowadzono ocenę kliniczną wszystkich pacjentów, zmierzono poziomy RNA HIV-1 w osoczu i liczbę CD4, a przed wprowadzeniem do badania, w momencie 4, 8, 12, 16 i 4 tygodnia, przeprowadzono rutynowe monitorowanie laboratoryjne. 24, a następnie co 8 tygodni. Podsumowanie wyników tygodnia 16 zostało opublikowane 11 maja 1998 r .; badanie nie zostało zmodyfikowane.
Pomiary RNA HIV-1 w osoczu
Poziomy RNA HIV-1 w osoczu mierzono w 48 tygodniu za pomocą testu ilościowego (Amplicor, Roche Diagnostic) o niższym limicie ilościowym wynoszącym 500 kopii na mililitr. Próbki osocza, które zawierały mniej niż 500 kopii na mililitr, analizowano retrospektywnie przy użyciu testu czułości (Roche Diagnostic) o niższym limicie ilościowym 50 kopii na mililitr.
Testowanie genotypowe
Retrospekcyjne genotypowanie przeprowadzono na liniowych próbkach osocza od 140 pacjentów z co najmniej jednym pomiarem RNA HIV-1 ponad 2000 kopii na mililitr. RNA HIV-1 ekstrahowano z osocza, a wbudowaną amplifikację łańcuchową reakcji polimerazy użyto do wytworzenia fragmentu 1,3-kb obejmującego proteazę i pierwszych 750 nukleotydów odwrotnej transkryptazy.16 Sekwencje porównano z sekwencją konsensusową kladu B wirusa HIV-1 (Baza danych Los Alamos National Laboratory), a różnice w sekwencji aminokwasów, w tym pozycje zawierające mieszaninę dzikich i zmutowanych reszt, zostały sklasyfikowane jako mutacje. 16-19 Zastosowano analizę filogenetyczną sekwencji RNA HIV-1 w celu sprawdzenia braku zanieczyszczenia krzyżowego.
Analiza statystyczna
Podstawową skuteczność oceniano na podstawie poziomu RNA HIV-1 w osoczu. Średnie wartości uzyskanych przed rozpoczęciem leczenia i na początku leczenia wykorzystano jako wyjściowy poziom RNA wirusa HIV-1 w linii prostej i liczba komórek CD4; Poziom RNA wirusa HIV-1 niższy niż 500 lub wyższy niż 750 000 kopii na mililitr zastąpiono tymi limitami, odpowiednio, przed obliczeniem średniej linii podstawowej. Jeżeli pomiar 16-tygodniowego poziomu HIV-1 RNA w osoczu lub liczba komórek CD4 nie była dostępna, użyto wartości 24 tygodnia lub 12 tygodnia
[podobne: gastrolog włocławek, pou u laryngologa, diagnoza genetyczna ]
[patrz też: kopia odmiana, niewydolność szpiku kostnego, hipotermia terapeutyczna ]
