Nelfinawir, Efawirenz lub oboje po niepowodzeniu leczenia zakażenia wirusem HIV

Optymalne leczenie przeciwretrowirusowe u pacjentów z wiremią ludzkiego wirusa upośledzenia odporności (HIV) pomimo leczenia nukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (analogi nukleozydów) pozostaje niepewne. Przebadaliśmy leczenie schematami, w których połączono dwa analogi nukleozydów, z których przynajmniej jeden był nowy, z inhibitorem proteazy nelfinawirem, nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy efawirenzem lub z obydwoma.
Metody
Badaniem objęto 195 pacjentów, którzy byli leczeni wyłącznie analogami nukleozydów i mieli poziom RNA HIV typu (HIV-1) na osoczu co najmniej 500 kopii na mililitr. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do otrzymywania, oprócz dwóch analogów nukleozydów, nelfinawiru, efawirenzu lub nelfinawiru z efawirenzem. Pierwszorzędowym punktem końcowym był poziom RNA HIV-1 w osoczu mniejszy niż 500 kopii na mililitr w 16 tygodniu. Wtórnym punktem końcowym był poziom RNA HIV-1 zmierzony w tygodniach 40 i 48.
Wyniki
W 16 tygodniu oraz w 40 i 48 tygodniu, odsetek pacjentów, u których poziom RNA HIV-1 w osoczu był mniejszy niż 500 kopii na mililitr, wynosił odpowiednio 81% i 74% w grupie nelfinavir-plus-efawirenzu, 69 procent i 60 procent w grupie efawirenzu, a 64 procent i 35 procent w grupie nelfinawiru. Czterokrotna terapia skutkowała wyższą stopą supresji wirusa zarówno w krótkim okresie (P = 0,03), jak i długim okresie (P = 0,001) niż potrójna terapia nelfinawirem. Potrójna terapia efawirenzem dawała wyższy wskaźnik długotrwałej supresji niż potrójna terapia nelfinawirem (P = 0,004). Czterokrotne leczenie osiągnęło również wyższy wskaźnik supresji wirusologicznej niż potrójna terapia efawirenzem (P = 0,008).
Wnioski
U pacjentów zakażonych wirusem HIV wcześniej leczonych analogami nukleozydowymi leczenie nelfinawirem i efawirenzem oraz co najmniej jednym nowym analogiem nukleozydowym zapewnia wyższy wskaźnik supresji wirusa niż schematy z analogami nukleozydowymi i nelfinawirem lub samym efawirenzem.
Wprowadzenie
U pacjentów zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV), niezależnie od tego, czy wcześniej brali oni nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (analogi nukleozydów), schematy zawierające inhibitory proteazy HIV1-4 tłumią replikację wirusa lepiej niż terapia dwoma nukleozydami analogi.5-7 Terapia z nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy8-10 może osiągnąć trwałe tłumienie u pacjentów, którzy nie byli jeszcze leczeni analogami nukleozydów.
Chociaż u tych pacjentów opisywano częstość odpowiedzi na inhibitory proteazy lub nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy od 70 do 90 procent, wskaźniki odpowiedzi są niższe (45 do 80 procent) u pacjentów, którzy byli już leczeni analogami nukleozydów.4,11 optymalne stosowanie nowych terapii przeciwretrowirusowych dla tej ostatniej grupy pacjentów nie jest dobrze określone. Podjęliśmy próbę oceny, czy inhibitor proteazy, nelfinawir lub nienukleozydowy inhibitor odwrotnej transkryptazy, efawirenz lub ich połączenie, wraz z dwoma analogami nukleozydowymi, z których przynajmniej jeden był nowy dla pacjenta, doprowadziłby do największe zmniejszenie obciążenia wirusowego osocza u pacjentów, którzy przeszli intensywne wcześniejsze leczenie analogami nukleozydów.
Metody
Projekt badania i pacjenci
Rysunek 1
[przypisy: gastromed garwolin, gastrolog garwolin, gastrolog włocławek ]
[podobne: olx nowy dwór mazowiecki, ropomocz w ciąży, zapalenie wątroby typu e ]