Akta sprawy w wydaniu z 26 kwietnia1 opisują pierniczkowy guz chromochłonny (paraganglioma) u 19-letniego mężczyzny i zauważa, że jego ojciec otrzymał diagnozę nadciśnienia w wieku 50 lat i że jego matka miała migreny. Chociaż dyskutowano o częściowej diagnostyce różnicowej pheochromocytoma i paragangliomy na podstawie genetyki, ta prezentacja jest szybko odrzucana jako sporadyczna, z tym, że wiek ojca w chwili rozpoznania wskazuje na nadciśnienie tętnicze.
O ile nie było innych faktów, które nie są widoczne w opublikowanej dokumentacji sprawy, jesteśmy zaniepokojeni. Chociaż częściowo jest prawdą, że wiele przypadków endokrynnej neoplazji typu 2 rzadko, jeśli w ogóle, przedstawia izolowany guz chromochłonny, mutacje linii zarodkowej w genie VHL, powodujące chorobę von Hippel-Lindau i mutacje w genie SDHD, powodując zespół pheochromocytoma-paraganglioma łącznie wykazano, że stanowią od 15 do 20 procent wszystkich niewłóknistych prezentacji pheochromocytoma.2-4 Zatem pacjent opisany w przypadku 13-2001 ma wysokie ryzyko zachorowania na mutację SDHD linii zarodkowej. Jeśli ojciec rzeczywiście miał również zespół pheochromocytoma-paraganglioma, wówczas prawdopodobieństwo znalezienia mutacji linii zarodkowej w SDHD lub VHL wzrasta powyżej 20 procent. Rejestr populacji przypadków pheochromocytoma z siedzibą we Fryburgu (Niemcy) pokazuje prezentacje w każdym wieku, nawet w latach 70., w dziedzicznym guzie chromochłonnym (dane niepublikowane). Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej zaleca testy genetyczne, gdy osoba lub rodzina niesie minimalny próg 10-procentowego prawdopodobieństwa mutacji w genie podatności na genetycznie5. Taki próg jest również zgodny z wytycznymi specjalistów od chorób nowotworowych.
Hartmut PH Neumann, MD
Martin Reincke, MD
Uniwersytet Albert-Ludwigs, D-79106 Freiburg, Niemcy
[email protected] ukl.uni-freiburg.de
Charis Eng, MD, Ph.D.
Ohio State University, Columbus, OH 43210
5 Referencje1. Case Records of Massachusetts General Hospital (Case 13-2001). N Engl J Med 2001; 344: 1314-1320
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Neumann HPH, Berger DP, Sigmund G, i in. Guzy chromochłonne, wieloogniskowa neoplazja typu 2 i choroba von Hippel-Lindau. N Engl J Med 1993; 329: 1531-1538 [Erratum, N Engl J Med 1994; 331: 1535.]
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
3. Eng C. Proto-onkogen RET w wielu gruczołach wewnątrzwydzielniczych typu 2 i chorobie Hirschsprunga. N Engl J Med 1996; 335: 943-951
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
4. Gimm O, Armanios M, Dziema H, Neumann HPH, Eng C. Somatic i okultystyczne mutacje linii zarodkowej w SDHD, mitochondrialny gen II kompleksu, w nie-rodzinnym pheochromocytoma. Cancer Res 2000; 60: 6822-6825
Web of Science MedlineGoogle Scholar
5. Oświadczenie Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej: testy genetyczne na podatność na raka przyjęte 20 lutego 1996 r. J Clin Oncol 1996; 14: 1730-1736
Web of Science MedlineGoogle Scholar
Odpowiedź
Odpowiedzi prowadzącego:
Do redakcji: Neumann i współpracownicy obawiają się, że moja dyskusja na temat pacjenta z guzem pozanerkowym nadnerczy nie uwzględnia w wystarczającym stopniu, że pacjent miał okultystyczny zespół genetyczny i dlatego nie miał sporadycznego guza Podano minimalną informację o historii rodziny pacjenta. To, że jego ojciec dostał diagnozę nadciśnienia w wieku 50 lat, może być zinterpretowane przez niektórych jako dowód na posiadanie utajonego pheochromocytoma. Interpretowałem te informacje jako zgodne z daleko częstszą diagnozą, nadciśnieniem tętniczym pierwotnym. Jednak później omówiłem zespoły genetyczne związane z guzem chromochłonnym, ale nie znalazłem mocnych dowodów, aby powiązać je z tym pacjentem.
W odniesieniu do testów genetycznych mutacji w genach VHL i SDHD u pacjentów z sporadycznym guzem chromochłonnym, Neumann, Eng i wsp. Opublikowali dane, które sugerują wystarczająco wysoką częstość występowania w celu wsparcia rutynowych badań. W przeciwieństwie do tego, raport Aguiar i wsp.1 nie znalazł mutacji w genie SDHD w sporadycznych guzach chromochłonnych, a Brauch i wsp.2 stwierdzili, że tylko 3 procent sporadycznych guzów chromochłonnych było związanych z mutacjami w genie VHL i że żaden nie był związany z mutacje w protoonkogenie RET. W związku z tym te ostatnie ustalenia są sprzeczne z wynikami Neumann, Eng i współpracowników i nie wspierają rutynowych testów genetycznych u pacjentów z sporadycznym guzem chromochłonnym.
Jest oczywiste, że ważne jest uzyskanie starannej historii choroby u tych pacjentów, aw niektórych przypadkach odpowiednie może być badanie genetyczne probanda. Jest również prawdopodobne, że dalsze badania pozwolą zidentyfikować mutacje o wystarczająco wysokiej częstości występowania, które uzasadniają rutynowe badania genetyczne. Obecnie nie wydaje się, aby pole było wystarczająco dojrzałe, aby było to ogólne zalecenie.
Paul R. Conlin, MD
Harvard Medical School, Boston, MA 02115
2 Referencje1. Aguiar RCT, Cox G, Pomeroy SL, Dahia PLM. Analiza genu SDHD, genu podatności na zespół rodzinnej grypopodobnej (PGL1), w chromochłonnych komórkach pheochromocytoma. J Clin Endocrinol Metab 2001; 86: 2890-2894
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Brauch H, Hoeppner W., Jahnig H. i in. Sporadyczne guzy chromochłonne rzadko są związane z mutacjami w linii płciowej w genie supresorowym guza vhl lub protoonkogenem ret. J Clin Endocrinol Metab 1997; 82: 4101-4104
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
Powołanie się na artykuł (1)
[przypisy: gastrolog włocławek, niewydolność szpiku kostnego, mięśniaki gładkokomórkowe ]
[podobne: gastromed garwolin, hipoglikemia noworodka, gastrolog garwolin ]
