Chociaż należy szanować prawo jazdy, może być konieczne ograniczenie prowadzenia pojazdu, gdy stanowi ono zagrożenie dla innych. Ryzyko związane z umożliwieniem pacjentom z zagrażającymi życiu tachyarytmii komorowych nie zostało określone ilościowo.
Metody
Badanie antyarytmiczne kontra wszczepialne defibrylatory (AVID) porównywało terapię antyarytmiczną z implantacją defibrylatorów u pacjentów reanimowanych z prawie śmiertelnych komorowych zaburzeń rytmu. W bieżącym badaniu wysłaliśmy pacjentów, którzy wzięli udział w badaniu AVID, ankietę, którą wypełnimy anonimowo, z prośbą o informacje na temat nawyków i doświadczeń związanych z prowadzeniem pojazdu.
Wyniki
Kwestionariusz został zwrócony przez 758 z 909 pacjentów (83 procent). Spośród nich 627 pacjentów jeździło w ciągu roku przed ich epizodem indeksowania tachyarytmii komorowej. W sumie 57 procent tych pacjentów wznowiło prowadzenie pojazdu w ciągu 3 miesięcy po randomizacji w badaniu AVID, 78 procent w ciągu 6 miesięcy i 88 procent w ciągu 12 miesięcy. Podczas jazdy 2 procent miało epizod synchroniczny, 11 procent miał zawroty głowy lub kołatanie serca, które wymagały zatrzymania pojazdu, 22 procent miało zawroty głowy lub kołatanie serca, które nie wymagały zatrzymania pojazdu, a 8 procent z 295 pacjentów z wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem otrzymało szok. Pięćdziesięciu pacjentów zgłosiło co najmniej wypadek, w sumie 55 wypadków podczas 1619 pacjento-lat obserwacji po wznowieniu jazdy (3,4 procent na pacjenta rocznie). Tylko 11 procent tych wypadków było poprzedzonych objawami możliwej arytmii (0,4 procent na pacjento-rok).
Wnioski
Większość pacjentów z tachyarytmią komorową wznawia wczesną jazdę. Chociaż często zdarza się, że podczas jazdy mają objawy możliwej arytmii, wypadki są rzadkie i występują z częstotliwością niższą od rocznej liczby wypadków wynoszącej 7,1 procent w ogólnej populacji kierowców w Stanach Zjednoczonych.
Wprowadzenie
Przywilej prowadzenia samochodu jest wysoko ceniony. Rzeczywiście, wiele osób uważa, że nie jest to przywilej, ale podstawowe prawo. Niemniej jednak przywileje związane z prowadzeniem pojazdu muszą być udzielane tylko obywatelom, których zdolność prowadzenia pojazdu nie stanowi nadmiernego zagrożenia dla siebie lub innych. Chociaż nagłe ubezwłasnowolnienie spowodowane chorobą jest przyczyną mniej niż 1% wszystkich wypadków drogowych w ruchu samochodowym, 1,2 wypadki te można potencjalnie zapobiec ograniczeniem uprawnień do prowadzenia pojazdów przez osoby o wysokim ryzyku wystąpienia takich chorób.3-5 Większość chorób układu sercowo-naczyniowego przyczyny nagłej niezdolności są związane z zaburzeniami rytmu serca.6-12 Niemniej jednak w 1991 r. jedynie 8 z 50 stanów USA miało określone wytyczne dotyczące przyznawania uprawnień do prowadzenia pojazdów pacjentom z arytmią serca, a żadna z nich nie zawierała wskazówek dla pacjentów z wszczepialnym defibrylatorem kardiowertera .12
Względny brak szczegółowych wytycznych dotyczących jazdy u pacjentów z zaburzeniami rytmu wynika częściowo z niedostatku danych dotyczących ryzyka pozwalającego na prowadzenie takich pacjentów. W związku z tym zaleceniem lekarzy często było to, że tacy pacjenci powinni zrezygnować ze swoich praw jazdy. 12-15 Jednak wielu pacjentów odmawia zastosowania się do tego zalecenia i kontynuuje jazdę.16,17 Tę populację pacjentów można zatem określić ryzyko związane z ich prowadzeniem.15-17 Poprzednie próby były ograniczone przez niewielką liczbę pacjentów i prawdopodobieństwo, że pacjenci będą reagować nieuczciwie na bezpośrednie pytania dotyczące ich zwyczajów
[przypisy: diagnoza genetyczna, zespół obturacyjnego bezdechu sennego, trombocytoza ]
[hasła pokrewne: zespół obturacyjnego bezdechu sennego, ropomocz w ciąży, zapalenie wątroby typu e ]
