Dysfunkcja aktywacji białka śródbłonka C w ciężkiej sepsie meningokokowej cd

Mediana Glasgow Meningococcal Prognostic Score wynosiła 11 z 15 (zakres od 6 do 15), a 9 z 15 pacjentów miało wskaźnik ryzyka śmierci u dzieci powyżej 50 procent. 31 Wszystkie próbki pobrane z biopsji pobrano w ciągu 24 godzin po podaniu pierwsza dawka antybiotyków do podawania pozajelitowego. U dwóch dodatkowych pacjentów próbki biopsyjne również uzyskano w ciągu trzech miesięcy po operacji plastycznej. Kontrolne próbki z biopsji pobierano od pięciorga dzieci podczas rutynowej operacji. Badania immunohistochemiczne
Uszkodzone formalnie, zatopione w parafinie skrawki próbek pobranych z biopsji skóry zostały wybarwione immunologicznie pod kątem trombomoduliny, śródbłonkowego receptora białka C, markera neutrofilów (elastaza neutrofilowa), markerów komórek śródbłonka (CD31 i CD34) i markera monocytów (CD68) przez metoda avidin-biotyna-peroksydaza.32 Skrawki o grubości 3 .m inkubowano z przeciwciałami monoklonalnymi w celu wykrycia ekspresji trombomoduliny (przeciwciało, 7,8 .g na mililitr), receptora białka C śródbłonka (przeciwciało, 0,2 mg na mililitr), 33 elastazy neutrofilowej (M0752 Dako), CD31 (M0823, Dako), CD34 (M7165, Dako) i CD68 (M0876, Dako). Pobranie antygenu za pomocą indukcji mikrofalowej w buforze cytrynianowym (pH 6,0, HDS05, SD Supplies) było wymagane do optymalnego wybarwienia przeciwciałami anty-CD31, anty-CD34 i anty-CD68.34. Pierwotne wiązanie przeciwciała wykryto za pomocą zestawu immunoperoksydazy ( Zestaw Vectastain Elite ABC, Vector Laboratories).
W każdej sekcji oceniono stopień zakrzepicy (ciężkie [ponad 66% zakrzepów w naczyniach], umiarkowane [33 do 66% zakrzepów naczyń] lub łagodne [mniej niż 33% zakrzepów naczyń]), był stopień zapalenia (ciężki, umiarkowany lub łagodny). Intensywność barwienia immunologicznego była oceniana jako półilościowa jako silna, umiarkowana, słaba lub nieobecna w porównaniu z barwieniem obserwowanym w próbkach skóry kontrolnej, z silnym zabarwieniem podobnym do tego w grupie kontrolnej. Dla każdego antygenu badano od dwóch do pięciu sekcji, z 30 do 75 .m między przekrojami, w celu zapewnienia, że we wszystkich próbkach biopsyjnych uzyskano zarówno normalną, jak i nieprawidłową tkankę.
Dodatek uzupełniający 1. Analiza porównawcza ocen intensywności przebarwień wśród badaczy. Aby uniknąć uprzedzeń, wszystkie sekcje początkowo były porównywane z kontrolami przez pojedynczego badacza, który nie był świadomy tożsamości pacjentów i ciężkości ich choroby. Dla każdego antygenu 20 losowych przekrojów oceniano następnie oddzielnie przez dwóch niezależnych, ślepych badaczy, aby zapewnić spójność i dokładność interpretacji wybarwienia. Ponadto 15 próbek biopsyjnych zostało przebadanych przez dwóch niezależnych histopatologów, którzy nie mieli wiedzy na temat charakteru badania. Dodatkowe informacje znajdują się w Dodatku (dostępne wraz z pełnym tekstem tego artykułu na http://www.nejm.org).
Mikroskopia elektronowa
W przypadku mikroskopii elektronowej próbki z biopsji skóry utrwalono w 4% aldehydem glutarowym i wybarwiono tetratlenkiem osmu. Ostateczne barwienie było z udziałem octanu uranylu i cytrynianu ołowiu Reynoldsa. Transmisyjna mikroskopia elektronowa (model 400, Philips) została przeprowadzona przy powiększeniach od 1000 do 2800.
Testy antygenów plazmowych
Dodatek dodatkowy 2
[hasła pokrewne: hipoglikemia u noworodka, zespol sweeta, ropomocz w ciąży ]
[podobne: kopia odmiana, niewydolność szpiku kostnego, hipotermia terapeutyczna ]